.Οτι μ΄αφησε ο χρονος στις παλαμες των χεριων, υφαντα σχισμενα μοιαζουν ερημα, αραχνιασμενα. Χορταριασαν οι μετώπες στα σημαδια των καιρων και κουρνιασανε στα ματια τα θαμπα, ρυτιδιασμενα. Οτι μου΄δωσε ο κοσμος στους αιωνες να βαστω προσευχη κομμενη μοιαζει που τελειωνει στο '' δι΄ευχων. Και κλειδωθηκεν ο δυοσμος σε μικρο οπλοβαστο, σαν κρυμμενη αμαρτια στο πηγαδι των ευχων. Μα κι αν χαθηκεν η ωρα σε χαμενες παραισθησεις και του κοσμου το καντηλι θε με λαδι, ν΄αραδιασω.. Ενα τιποτα ειμαι τωρα, μια μορφη χωρις αισθησεις σαν συνηθισμενο δειλι κι οπως παντα..θα βραδυασω!!!
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια Καλη συνεχεια στην ομορφη δουλεια που κανεις
χαιρε γιατρέ με το αθεραπευτο..λυρισμό σου!!! ;-)